Terapia bazująca na doświadczaniu
Terapia rodzinna bazująca na doświadczaniu odnosi się przede wszystkim do rodzin, w których poczucie indywidualności i zdolność wyrażania uczuć są mocno zachwiane. Jej prekursorzy i propagatorzy - Satir, Whitaker i Kempler - za najważniejsze uznają nauczenie jednostki wyrażania uczuć, traktowania ich jako sposobu wyrażania siebie i zachowania zdrowego umysłu. Rodzina dysfunkcyjna w tej terapii pozbawiona jest możliwości rozumienia komunikatów werbalnych poszczególnych jej członków i pewnej oziębłości uniemożliwiającej wyrażanie uczuć. Celem terapii nie jest przywracanie stabilności rodziny, a raczej stabilności jej członków, co ma prowadzić do automatycznej naprawy stosunków. Członek rodziny, bardziej świadomy swej indywidualności, niezależności i umiejętności podejmowania decyzji o samym sobie jest na tyle zdrową jednostką, by w sposób unormowany oddziaływać na pozostałych, podejmować się komunikacji zrozumiałej dla wszystkich. Terapia bazuje na doświadczaniu emocji głęboko skrywanych z powodu oziębłości rodziny.
Reklama